Mijn Nepalese verjaardag en ratten op bezoek!
Door: Vera Franssen
Blijf op de hoogte en volg Vera
09 Maart 2017 | Nepal, Pokhara
Vandaar kwamen we dus pas in het donker aan bij de busstop. Erg handig! In het pikkedonker, met backpacks op onze rug, over een zandpad en losliggende keien een half uur de berg af lopen naar ‘mijn’ Nepalese huisje. We hadden gelukkig wel twee hoofdlampjes! Waarvan Lise die van haar ook echt kon gebruiken en die van mij zat, heel handig, ergens onderin mijn backpack.. fijn!
We werden heel warm ontvangen door Yeku, Pitambar (haar man) en Kamal (hun zoon). Pitambar en Kamal (12) wonen samen met Mina (23) en Puja (16) in Pokhara. Zij studeren daar en Pitambar werkt als leraar Nepalese taal. Mina werkt sinds vorig jaar in een ziekenhuis. Ze kunnen niet met z’n alle in Pokhara wonen, want dat is te duur. Yeku geeft regelmatig groenten uit haar tuin mee aan Pitambar. Hij is elke vrijdagmiddag en zaterdag in Serachour. Nadat we gezellig hadden gekletst en lekker hadden gegeten, was het tijd om naar bed te gaan. Ik wilde net in bed gaan liggen en toen vond ik opeens een maiskorrel in mijn bed. Hmm, vreemd. Vervolgens vond ik wat anders. Ik hoopte natuurlijk van niet, maar het leek toch echt op een rattenkeutel. Mijn zoektocht ging verder en toen vond ik de oorzaak! Een groot gebeten gat in de klamboe! De afgelopen twee weken, toen ik in het ziekenhuis lag en met Lise had gereisd, had de klamboe strak over mijn bed gehangen. Maar dat heeft dus niet helemaal geholpen. Ik vind dieren erg leuk, maar niet in mijn bed!! Nadat ik alle dekens buiten had uitgeklopt en de gaten had dichtgeknoopt met haarelastiekjes, ben ik toch in mijn slaapzak gaan liggen. Die had ik gelukkig wel de hele tijd bij me gehad, dus was nog schoon. Toen begon het volgende avontuur: in slaap komen! Dat lukte me helaas niet zo goed. Na een tijdje hoorde ik die leuke lieve beestjes bij het plafond over een balk trippelen en vervolgens zag ik ze ook snel wegschieten, nadat ik de lamp aan had gezet. Niet veel geslapen dus. Maar Lise was mijn reddende engel! De twee nachten daarna had ik oordoppen van Lise gekregen en toen heb ik eigenlijk best goed geslapen. Niet eens over ze gedroomd!
Aangezien Lise ook graag iets voor Stichting Maya wilde betekenen, hebben we maandag schilderingen gemaakt op de muur bij de kleuterschool. De kinderen hadden die dag vrij vanwege een feestdag en er waren een aantal kinderen die Lise en mij hadden ontdekt. Ze vonden het erg interessant om te kijken, maar ook om schone kwasten zomaar in de verfpotten te stoppen en mee te verven. Gelukkig konden we ze steeds net op tijd tegen houden, waardoor ze niet door ons ‘kunstwerk’ heen schilderden. Maar toen kwam het volgende. Nadat we terugkwamen van de lunch bij Yeku, ontdekten we opeens een paar mooie kinderhandjes door onze schilderingen heen. Dat de verf nog niet was gedroogd, hebben ze wel gemerkt! Gelukkig hebben ze er niet meer aangezeten, nadat we alles hadden bijgewerkt.
De dag daarna werd ik heel lief wakker gezongen door Lise. Ze had allemaal kaartjes en cadeautjes meegenomen uit Nederland. Erg leuk! Ook al was het geen 29 februari en zou die datum ook niet komen dit jaar, ik voelde me toch wel jarig. Buiten had ze het ook mooi versierd met ballonnen. Vervolgens had Yeku een bord klaargelegd met allemaal zoete snoepjes, bloemetjes en een brandend kaarsje. Lise en ik kregen allebei een Tika (rode stip) op ons hoofd van roodgekleurde rijst met rode vloeistof. Heel speciaal!
Die dag hebben we allemaal leuke spelletjes gedaan met verschillende klassen op school en ik heb snoepjes en ballonnen uitgedeeld. We begonnen bij de kleuterschool. De kinderen hadden daar heel lief voor me gezongen. Een docent gaf me een pen als verjaardagscadeau. Ze wilde me heel graag iets geven. Heel erg lief. De kleuterschool was verdeeld in drie verschillende groepen; de jongste, middelste en oudste klas. In elke klas zaten ongeveer 15 leerlingen. De meesten zaten allemaal met de schoenen uit, op de vloerbedekking aan lage tafeltjes. Ik vond dat de lokalen er nog best gezellig uitzagen. Veel tekeningen aan de muur en plaatjes van o.a. dieren en groenten met de Engelse namen erachter. Ook hadden de leerlingen een mooi grasveldje om op te spelen, alleen zonder speeltoestellen of materialen.
Vervolgens zijn we naar de primary- en lower secondary school gegaan, waar ik stage loop. Eén van de spellen die we daar deden was dat de leerlingen in tweetallen met een ballon tussen hun buik, zo snel mogelijk een bepaalde afstand af moesten leggen. Als de ballon viel, dan moest je opnieuw beginnen. In de klas merk ik dat de leerlingen altijd op vaste plaatsen zitten. Ze willen ook absoluut niet ruilen van plek. Eén meisje zit eigenlijk altijd alleen. Tijdens het spel heb ik er daarom voor gekozen dat ze in een rij van groot naar klein moesten gaan staan. De grootste werd een tweetal met de kleinste, etc. Op die manier heb ik ervoor gezorgd dat er een keer andere tweetallen waren. De leerlingen waren er niet echt mee eens. In eerste instantie wilden sommigen ook echt niet met elkaar samen werken. Ik deed het spel met beiden leerlingen van een koppel voor en zei vervolgens: ‘Als ik dit met jullie beiden kan doen, dan kunnen jullie dit samen toch ook?’ Uiteindelijk is het me gelukt dat ze toch samen gingen werken. Achteraf vonden ze het spel heel leuk. Ik wil gaan proberen om de leerlingen vaker samen te laten werken m.b.v. coöperatieve werkvormen. Ik ben benieuwd!
Woensdag zijn we weer naar Pokhara gegaan. Daar hebben we een heerlijke massage gehad, die ik van Lise voor mijn verjaardag had gekregen. Ook heb ik natuurlijk een taartje gegeten. De volgende dag vertrok Lise al om 7.00 uur naar Kathmandu om de dag daarna helaas alweer naar huis te gaan. We hebben ontzettend veel gedaan in twee weken. Lise, ik vond het echt super leuk en lief dat je er was!
-
09 Maart 2017 - 17:24
Lise:
Ik vond het ook echt super leuk veer! -
10 Maart 2017 - 09:38
Kees-Jan:
Leuk dat je huisdieren hebt! Heb je ze al namen gegeven? Dan zijn ze ineens niet zo eng meer... ;-)
Leuk dat je tijd wilt gaan steken in het samenwerken door de lln. Mijn ervaring is, dat de lln dat, als ze eenmaal doorhebben hoe het werkt, erg fijn vinden. Je moet er echter wel tijd in investeren, maar volgens mij heb je tijd genoeg... ;-)
Succes en veel plezier!
Kees-Jan -
10 Maart 2017 - 12:16
Anneli Schaufeli:
Bijzonder over al jullie mooie en wat minder fijne ervaringen te lezen! Je vertelt het heel beeldend..ik hoor die ratten bijna lopen.
Ben benieuwd of je Els en Mariëtte nog gezien hebt deze week. Maar dat hoor ik volgende week vast van Els.
-
11 Maart 2017 - 17:05
Yvonne JG:
Wast een ervaringen zeg! Ik heb genoten van alle verhalen van Lise.
Respect voor jou Vera. Jij zit daar toch echt wel op het primitiefste plekje;)
Heel veel groetjes, Yvonne
-
14 Maart 2017 - 13:21
Monique:
Ik heb net je indrukwekkende reisverslag zitten lezen. Jullie hebben al veel gezien, gedaan en ervaren.
Overigens nog procifiat met je verjaardag en heel veel plezier bij alles wat je nog gaat doen.
Groetjes,
Monique, Laurens, Roel en Niek
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley