Home sweet home!

Namasté allemaal! Oh nee, het is weer Hallo allemaal. Ik ben namelijk alweer ruim een week lekker thuis in Nederland. Inmiddels alweer veel vrienden en familie opgezocht, lekker op een zachte bank gezeten en in een zacht bed geslapen, water uit de kraan gedronken, warm gedouched, auto gereden (rechts!), gefietst, boterhammen met hagelslag gegeten en zelf kunnen koken (iets anders dan rijst).

Toch mis ik die mooie hoge bergen om me heen wel een beetje. Twee weken geleden heb ik die nog aan mijn moeder mogen laten zien. Mijn laatste week in Nepal heb ik samen met mijn moeder doorgebracht. Haar vlucht naar Nepal ging natuurlijk ook niet zo soepel. Het kan daar ook niet in één keer goed gaan. Vanwege onweer en regen kon haar vliegtuig niet landen in Kathmandu, waardoor ze door was gevlogen naar India. Maar goed, nadat ik zes uur had gewacht op het vliegveld, was ze er dan eindelijk. Wat ontzettend leuk om haar weer te zien!

Na een korte nacht zijn we meteen doorgereden naar Pokhara. Daar hebben we gemediteerd, we zijn naar de World Peace Pagoda op de berg gelopen en vervolgens vanaf beneden met een bootje terug gevaren en we hebben lekker met een cocktailtje aan het water gezeten. De volgende ochtend zijn we om 4 uur (!!) opgestaan om met een jeep naar de berg Sarangkot te rijden. Vanaf daar zouden we de zonsopkomst kunnen bekijken en de besneeuwde bergtoppen mooi kunnen zien. Een beetje jammer dat het die ochtend bewolkt was en dat het regende… dus geen zon te zien! Toch hadden we een mooi uitzicht en nog lekker op de berg ontbeten.

Die middag zijn we met de bus naar Serachour gereden, om twee nachten bij mijn gastgezin te verblijven. Het voelde wel heel gek om voor de laatste keer het dorpje in te lopen. Dit keer moest ik toch echt afscheid gaan nemen van die lieve mensen en kinderen. De week daarvoor had ik al afscheid genomen op school. De kinderen hadden heel lief een mooie bloemenkrans voor mij gemaakt en ik werd versierd met mooie rode tika’s op mijn gezicht. Maar toen wist ik dat ik ze nog een keer zou zien, dus dat maakte het minder moeilijk. Ik vond het wel heel mooi en bijzonder om het Nepalese bergdorp waar ik de afgelopen vier maanden deel van had uitgemaakt, aan mijn moeder te kunnen laten zien. Yeku vond het heel leuk om haar te ontmoeten. We hebben veel mensen bezocht, waaronder Soniya, het sponsorkindje van mijn ouders. De directeur van de school was met ons meegelopen naar haar huis, waar we wat cadeautjes aan de familie hadden gegeven. Het was een mooi bezoek. Vanaf haar huis konden we heel mooi over Serachour heen kijken.

Ook hebben we de school bezocht en bij een paar lessen meegekeken. We hebben natuurlijk ook bij Yeku geslapen. Zonder slangen dit keer gelukkig! Toen we in bed lagen, scheen er nog wat licht van de kamer naast ons op onze muur. Vervolgens liep er een rat over een balk, waardoor er een grote schaduw te zien was op onze muur. Mijn moeder schrok zich kapot! Dan weet ze ook meteen wat ik de afgelopen maanden heb doorstaan. Na twee nachten was het toch echt tijd om afscheid te gaan nemen van Yeku. Opeens stonden de kinderen uit mijn stageklas ook voor het huisje met alweer mooie zelfgemaakte bloemenkransen, dit keer ook een voor mijn moeder. Ik denk dat er in heel Serachour geen bloem meer te vinden was, zoveel zaten er aan de krans. Hoewel ik dat de vorige keer tijdens de vorige krans ook al dacht.. Ook kregen we weer wat mooie tika’s op ons gezicht, waarna ons gezicht bijna helemaal rood was. Yeku had ons ook nog een heel mooi sjaaltje gegeven en bij ons omgehangen. Heel lief. Ik heb beloofd om nog een keer terug te komen! Daarna zijn we terug gaan lopen richting Pokhara. Eerst naar beneden naar de rivier, vervolgens aan de andere kant van de rivier de berg op naar Thulachour en daarna door naar Thulaketh. Vanaf daar hebben we de bus gepakt naar Pokhara.

De volgende dag reden we alweer terug naar Kathmandu. Daar zijn we nog twee nachten gebleven. Eerst hebben we Pashupatinath bezocht, een hindoeïstische plaats waar o.a. lijkenverbrandingen plaatvinden. Ook op het moment dat wij daar waren. Het was best wel heftig om te zien. De lijken werden eerst ingepakt in witte en oranje doeken naast een heilige rivier. Vervolgens kwam de familie langs om bloemen en soms geld te brengen en om heilig water over het gezicht van het lijk te gieten. Daarna werd er een mat van stro om het lijk gebonden en werd en nog een oranje doek overheen gelegd. Het lijk werd daarna naar een soort plateau gedragen en op een aantal houten balken neergelegd. Daar werd een soort brandbare vloeistof in de mond van het lijk gegoten wat als eerste aangestoken werd. Daardoor wordt de mond en het lijf van binnen gereinigd, wat belangrijk is voor de reïncarnatie, het volgende leven. Ik vond het heel bijzonder om te kunnen zien, maar het voelde voor die familie ook wel heel naar om er bij te zijn. Eigenlijk heel bizar dat ze er een toeristische plek van hebben gemaakt.

We hebben ook nog de boeddhistische tempel Bouddhanath en Durbar Square bezocht. Vervolgens hebben we gegeten op een dakterras waar we uitzicht hadden op Durbar Square en konden genieten van de zonsondergang. Onze laatste avond in Nepal was alweer aangebroken.. De volgende ochtend rond 8.00 uur Nepalese tijd vertrok ons vliegtuig. Met een overstap in Dubai, waren we rond 20.00 uur Nederlandse tijd op Schiphol. Voor ons gevoel was het al 00.00 uur, maar het was wel heel fijn dat we in één dag weer lekker thuis waren. Toen we aankwamen, stonden Edwin en Jari ons heel lief op te wachten!

Ondanks dat ik het heerlijk vind om weer lekker thuis te zijn, ben ik zo ontzettend blij dat ik deze mooie en bijzondere reis heb gemaakt. Ik heb heel erg veel geleerd en meegemaakt. Ook heb ik hele lieve mensen ontmoet. Als je de kans krijgt om ook zo’n mooie, lange reis te maken, dan moet je dat zeker doen! Ik kan nu nog maar een ding zeggen, ik wil zeker weer een keer terug!