Wauw, wat een week!

Vorige week zaterdag kwam Lise eind van de middag aan in Kathmandu. Ik was die ochtend in mijn eentje met de bus naar Kathmandu gereden. Het begon al meteen goed. Alles wat mis kon gaan, ging mis. Haar backback was niet meegekomen met het vliegtuig, de taxi die ons op zou halen stond er niet en de hotelkamer bleek veel duurder dan verwacht. We werden meteen in het diepe gegooid, maar Lise was er en dat was het belangrijkste.

De volgende dag begon erg vroeg. 5.15 uur ging de wekker.. De avond van tevoren hadden we een Franse jongen ontmoet in het hotel en hij was uitgenodigd om de volgende ochtend naar een traditionele meditatiesessie van Nepalezen te gaan kijken. Wij zouden met hem mee gaan. We stonden netjes om 6 uur ’s ochtends klaar bij de receptie, maar die Franse jongen was die nacht helaas ziek geworden. Dus Lise en ik zijn zelf op pad gegaan. Het was nog donker. Nadat een aantal Nepalezen ons allemaal een andere kant op stuurden, leek het ons een slim plan om toch maar terug te gaan naar het hotel. Gelukkig konden we de weg nog terugvinden en hebben we bij het hotel de Lonely Planet er maar bij gepakt.

Na een heerlijk ontbijtje in het rooftop restaurant heeft een taxi ons naar 4 bekende plaatsen in Kathmandu gebracht; Bodhnath (Boeddhistische stupa/tempel), Pashupatinath (Heilige Hindoeïstische plek), Durbar Square (Plein met veel tempels en Royal Palace) en Swayambhunath (Monkey tempel). We kwamen eerst aan bij Bodhnath en keken onze ogen uit. Deze Boeddhistische tempel is namelijk de grootste Aziatische tempel. Er hingen verschillende grote en kleine ‘prayer wheels’ waaraan veel Nepalezen draaiden. Ook hingen er overal gekleurde vlaggetjes en er stonden veel ‘butterlamps’, een soort waxinelichtjes gemaakt van Yak boter.

Vervolgens gingen we naar Pashupatinath. Deze heilige plek bestaat uit de ‘circle of life’. Baby’s kunnen er worden gezegend, Hindoeïsten kunnen er bidden bij de tempels en er vinden lijkenverbrandingen plaats bij de rivier. Ze geloven in reïncarnatie dus na een crematie ontstaat er weer nieuw leven. Bij binnenkomst moesten we entree betalen. Vervolgens liep er een gids met ons mee. Een hele aardige man die ons erg veel verteld heeft. Wij als ‘naïeve toeristen’ dachten natuurlijk dat deze gids bij de prijs inbegrepen zat, maar nee hoor.. Na afloop gaven wij hem wat Roepies om hem te bedanken, om vervolgens te horen te krijgen dat dat bedrag niet genoeg is! Had hij ook wel even van tevoren mogen zeggen dat hij onze gids wilde zijn en dat het extra geld kost. Tijdens de tour was er ook al een oude man met een tulband die bij ons een Tika (rode stip) op ons voorhoofd had gezet. We mochten ook een foto maken. Vervolgens moesten we daar natuurlijk ook geld voor betalen.. Achteraf hadden we dat kunnen bedenken, maar het overkomt je allemaal zo snel. We besloten dat we ons dit niet nog een keer zouden laten overkomen! Onze ‘gids’ heeft ons erg veel verteld. Ik heb het idee dat niet alles bij elk Hindoeïstisch gezin nog streng wordt toegepast, maar het was wel heel interessant om allemaal te horen. Ook geloof ik niet alles, maar ik zal proberen een aantal dingen te beschrijven wat ons is verteld.
Pasgeboren baby’s krijgen pas na 13 (?) dagen een naam. Een priester fluistert deze naam in het oor van de baby en van de ouders en verder krijgt niemand deze naam te horen. De eerste paar maanden moet de baby ook nog binnen blijven en vervolgens, nadat hij/zij bij een tempel is gezegend, mag de baby pas naar buiten en wordt er een ‘roepnaam’ gegeven de iedereen gebruikt.
In het Hindoeïsme bestaat er een levende godin die Kumari heet. In Kathmandu wordt er een meisje tussen de 2 en 4 jaar uitgekozen. Zij wordt vereerd als levende godin als zij aan een bepaalde hoeveelheid eigenschappen voldoet. Haar oogkleur, vorm van de tanden en geluid van haar stem zijn één van deze eigenschappen. Ook mag ze nog nooit gebloed hebben, bijvoorbeeld door een snee of door ongesteld zijn. Als een van de laatste testen wordt ze een nacht opgesloten in een donkere ruimte met afgehakte koeienhoofden. Als ze die nacht niet bang is geweest, wordt ze verkozen als godin. Op het moment dat ze bloedt, is ze geen godin meer en zal er een nieuwe godin gekozen worden. Op het moment dat ze huilt zal er iets ergs gebeuren. De dag voordat alle leden van het koningshuis zijn neergeschoten een aantal jaren geleden heeft de Kumari van die tijd gehuild. De dag voordat de aardbeving plaatsvond heeft Kumari gehuild in haar slaap. Ze is elke ochtend te zien door een raam in een tempel op het Durbar Square. Daar zijn wij ná Pashupatinath geweest, maar bij ons was het helaas al middag. Op het plein was veel verwoest door de aardbeving van twee jaar geleden.

We zijn geëindigd bij Swayambhunath, ook wel Monkeytempel genoemd. Nou, we hebben genoeg apen gezien en brutaal zijn ze zeker! Lise en ik hadden een flesje Cola gekocht, maar wij waren niet de enigen die dat lekker vonden. Opeens kwam er een aap op Lise af en trok het flesje Cola uit haar handen. De aap klom snel over een hek heen en probeerde de fles open te bijten. Dat is hem lekker niet gelukt! Ik dacht ‘Dat gaat mij niet gebeuren!’ en ik nam uitdagend een slok uit mijn eigen flesje Cola. Maar opeens kwam er ook een redelijk grote aap op mij af gelopen. Ik draaide me om, maar toen ging hij rondjes om mij heen lopen. Het werd me toch iets te spannend, dus ik gooide mijn flesje op de grond. De fles spoot open en er stormden een aantal apen op af. Hebben zij ook weer een leuke dag. Hoewel ik niet verwacht dat wij de enige toeristen zijn die zijn ‘beroofd’ die dag. Verder was de tempel erg mooi om te zien!

De volgende dag zijn we met een taxi naar Bhaktapur gegaan, een oude stad op een uur afstand van Kathmandu. Daar hebben we heel slim van tevoren een bedrag afgesproken met de gids. De tour duurde in totaal zelfs 1,5 uur langer dan verwacht, maar de prijs bleef verassend genoeg gewoon hetzelfde! Ook in Bhaktapur hebben we een traditionele lijkenverbranding gezien. Heel bijzonder. Alleen de mannen zijn tijdens de verbranding aanwezig en de zoon steekt de takken die bovenop liggen normaalgesproken aan. Ook steekt hij de vlam in zijn eigen mond om zichzelf te reinigen. Verder heeft de gids ons veel bijzondere weetjes verteld. De deuren zijn overal heel laag. Hij vertelde dat de koning (volgens mij) deze deuren zo laag had laten maken, zodat iedereen automatisch buigt tijdens binnenkomst.

De volgende dag moesten we voor de verandering weer heel vroeg opstaan, want we reden die dag naar Chitwan National Parc. Onderweg was een stuk van de weg van 12-15 uur afgesloten vanwege wegwerkzaamheden. Drie keer raden hoe laat wij daar aankwamen. 11.55 uur…. In de tussentijd hebben we ons maar vermaakt in de zon bij de rivier. Daar waren wij een behoorlijke attractie voor de Nepalezen die over de hangbrug langs kwamen lopen.

In Chitwan kregen we een aantal geweldige excursies; Junglewalk ’s ochtends vroeg, Jeepsafari, Culturele Nepalese dans en een Kanotocht ’s ochtends vroeg door de mist in de schemer. Tijdens de junglewalk moesten we na een kwartiertje lopen onze schoenen uitdoen om de rivier over te steken om in de ‘echte’ jungle te komen. Gelukkig was het in dat gedeelte te ondiep voor de krokodillen. Vervolgens kregen we aan de overkant een veiligheidsinstructie over wat we bij het zien van elk wild dier moesten doen. Bij een beer moesten we onszelf heel groot maken en veel kabaal maken, de tijger is erg verlegen dus zou waarschijnlijk zelf weglopen, bij de neushoorn moesten we zigzaggend wegrennen en als we een wilde olifant zagen dan, uhm… hadden we eigenlijk gewoon een probleem. Daar kwam het op neer. Vervolgens begon onze tocht. We hadden op het begin al veel herten, ijsvogels en een wild zwijn gezien. Erg mooi allemaal. Maar toen we weer terug aan het lopen waren, hadden we nog steeds geen ‘groot wild dier’ gezien die in Nederland niet voorkomt. Stiekem vond ik dat toch wel erg jammer. Maar opeens moesten we allemaal heel stil zijn, want in de verte in het bos lag een neushoorn. Een echte wilde neushoorn! Zo ontzettend gaaf!

Tijdens de jeepsafari hebben we ook ontzettend veel geluk gehad. Daar hebben we weer 4 verschillende neushoorns gezien; in het water, in het bos en één stak vlak voor onze jeep het pad over. Wauw, wat een enorm beest. Die wil je echt niet achter je aan hebben. Hoewel ik me afvraag hoe dat enorm zware beest zo snel kan rennen. Ook hebben we een hele grote leguaan of varaan (?), wild zwijn, krokodillen, herten, veel vogels en apen gezien. Stiekem hoopten we toch nog op een tijger of een beer, maar dat zat er helaas niet in. Dachten we. Of toch wel? Op de terugweg keek onze gids even achterom en precies op dat moment stak er een beer met één of twee jongen het pad over. Lise en ik hadden geluk en zagen ze nog net even voordat we de bocht om waren. De mensen voor in de jeep hebben de beren helaas niet meer gezien. Onze dag kon niet meer stuk! ’s Avonds kregen we nog een traditionele Nepalese dans te zien. Heel erg leuk!

De volgende dag vertrok onze bus naar Pokhara al om 8.00 uur, dus onze gids was speciaal voor ons vroeg opgestaan om al om 6.00 uur de kanotocht met ons te doen. We vertrokken in het donker en het begon al snel te schemeren. Het had iets mysterieus. We voeren langzaam door de mist door het water. De gids, Lise en ik en achterop de kano stond een man die ons met een lange stok langzaam door het water duwde. In de verte zagen we een aantal keer herten door het water lopen. Zo ontzettend mooi! Toen ik met moeite opstond die ochtend, had ik niet verwacht dat het zo bijzonder zou worden. Ook hebben we veel bijzondere gekleurde vogels gezien en gehoord. Een prachtig einde van onze tijd in Chitwan.

Nu zijn we heerlijk aan het genieten in Pokhara. Toen we aankwamen hebben we een heerlijke cocktail gedronken in de zon aan het meer, gisteren hebben we een Nepalese massage gehad en morgen gaan we paragliden. Hopelijk is het dan niet zo mistig als vandaag. Morgenmiddag gaan we naar mijn gastgezin in Serachour, waar we muurschilderingen gaan maken op de school. We blijven drie nachten in Serachour bij Yeku slapen. Doordat ik ziek ben geweest en met Lise in Kathmandu en Chitwan was, ben ik er al een tijdje niet geweest. Ik heb veel zin om weer naar ‘mijn Nepalese moeder’ te gaan.