Het is niet altijd vakantie!

Inmiddels had Yeku mij een plek laten zien waar je je kleren kan wassen. En dat op 10 minuten lopen vanaf het huisje! Dus gelukkig niet naar de rivier. Het was een soort moeras van verschillende plateaus met allemaal mooie waterplantjes en kikkertjes die voor je voeten wegsprongen. Middenin op een van de plateaus lag een buis waar water uitkwam en op een grote vierkante steen op het plateau eronder kon je je kleren neerleggen en wassen. Ik had handzeep meegenomen om te wassen. Het was nog best zwaar en lastig, maar ik vond het erg leuk en bijzonder om een keer mee te maken hoe zij dat altijd in het dagelijks leven moeten doen. Vervolgens heb ik ook even met moeite mijn haar kunnen wassen. Toen ik net de handdoek op mijn hoofd had gebonden, hoorde ik in de verte mijn naam. En daar stond dan een groepje leerlingen die ik die ochtend nog les had gegeven. Heel fijn…. Leuk! Gelukkig is dit heel normaal voor hun en ze liepen weer verder.
In Pokhara heb ik toch maar besloten om daar voortaan mijn kleren te laten wassen. Wel ben ik blij dat ik het een keer traditioneel heb uitgeprobeerd.

In Serachour heb ik al wat vrienden gemaakt. Inmiddels begin ik de gezichten, die op het begin heel erg op elkaar leken, uit elkaar te houden. Ze lopen bijna allemaal (een aantal keer per dag) langs het pad langs Yeku’s huisje. De meesten stoppen even om een praatje te maken. Zo ook ‘de man met de geiten’. Hij woont een stuk boven ons huisje en heeft een aantal geiten. Elke ochtend brengt hij de geiten naar beneden om te laten eten en elke avond haalt hij ze weer op. Tijdens het lopen maakt hij behoorlijk wat kabaal om ze bij elkaar te houden/door te laten lopen? Of het nog nut heeft weet ik niet, want die beesten zijn het allang gewend.

Helaas is het buiten de stagedagen om niet altijd vakantie. Zaterdag bij het hotel in Pokhara begon ik weer veel te hoesten. Inmiddels lig ik ziek op bed met koorts, diarree en moest een aantal keer overgeven. Daardoor ben ik veel vocht verloren. Als het morgen nog niet over is, ga ik even langs een kliniek voor een vochtinfuus. Water kon ik ook niet binnen houden. Het gaat nu alweer iets beter dus ik hoop dat het niet nodig is. Gelukkig is iedereen wel heel lief en ze zorgen goed voor me.

Ook heb ik iets erg leuks om naar uit te kijken. Zaterdag komt Lise, een hele goede vriendin, al naar Kathmandu! Hopelijk voel ik me dan weer beter. We gaan eerst een aantal dagen Kathmandu bekijken en vervolgens rijden we naar Chitwan National Parc. Op zoek naar de neushoorns, tijgers en krokodillen! Daarna gaan we naar Pokhara en zal ik haar mijn gastgezin in Serachour laten zien. We willen ook een muurschildering gaan maken op een van de schooltjes. Ik ben erg benieuwd en heb er veel zin in!