De eerste dagen in Nepal overleefd!
Door: Vera Franssen
Blijf op de hoogte en volg Vera
05 Februari 2017 | Nepal, Pokhara
Inmiddels ben ik alweer een aantal dagen in Nepal. We hebben al ontzettend veel gezien en beleefd. Een behoorlijke cultuurshock! Maar het gaat me allemaal goed af.
Toen ik landde in Kathmandu was het al behoorlijk aan het schemeren. Toch viel het me op dat er enorm veel smog in de lucht zat. Het stonk er ook best wel. Niet hele erge stank, maar de lucht zit er gewoon vol met uitlaatgassen. De douane in Nepal op het vliegveld stelde totaal niks voor. De lopende band waar alle tassen overheen moesten piepten aan alle kanten, de bewakers zaten aan de kant op een stoel, maar ze deden verder niks. Er is een ‘tassencontrole’ als je het vliegveld af gaat. Klinkt allemaal heel goed en leuk, maar ik had mijn sticker al van de flightback afgescheurd en ik mocht toch gewoon doorlopen.
Vervolgens begon het avontuur. Je moet een enorm vertrouwen hebben in de taxichauffeurs, als je in een taxi stapt. Anders ga je een hele zware rit krijgen. Ik had (helaas) geen keus, maar ik heb de rit overleefd! De auto’s (en de wandelaars, fietsers, koeien, honden en de grote hoeveelheid scooters/motors) rijden aan de linkerkant van de weg. Er zijn geen regels en iedereen haalt elkaar in, ook als het niet kan (volgens mijn inzichten dan). De auto’s rijden erg hard en rijden door totdat er op het laatste moment een van de twee auto’s toch besluit te remmen om een ongeluk te voorkomen. Ze zijn ook constant aan het toeteren. Dat is een gewoonte in Nepal. Toch gaat het (bijna) altijd goed. Zolang die Nepalezen maar niet in Nederland gaan rijden!
Ik was de laatste van onze hele gezellige groep die aankwam bij het hotel. We zijn met 15 man. Ze hebben allemaal heel lief op mij gewacht en toen zijn we lekker met z’n alle gaan uiteten. Een man van het hotel met maar één arm heeft mijn enorm zware backpack naar de 4e verdieping van het hotel getild. Zelf mocht ik het natuurlijk weer niet doen.
De volgende dag begon de tweede busrit, waarbij je je hart moest vasthouden. Deze rit naar Pokhara duurde maar liefst 6 uur plus drie pauzes onderweg. Mijn hart had ik dus vaak genoeg fijn kunnen knijpen! Het was een hele mooie rit waarbij je een goed beeld kreeg van het land. Erg arm, heel veel kleuren in de klederdracht van de mensen, hele hoge bergen. Ja, bergen! Die ‘heuvels’ in Nederland kunnen wij nog niet eens heuvels noemen, als je het met Nepal vergelijkt. Nadat we met wat obstakels Kathmandu uitgereden waren, reden we over bergweggetjes langs afgronden. Ik heb ‘maar’ één vrachtwagen tegen de bergwand stil zien staan. (Zie foto facebook).
In Pokhara was het gelukkig veel schoner en rustiger. Ik kan me nu al bijna niet meer voorstellen hoe vies het dan in Kathmandu was. Maar ik ga over een paar weken weer naar Kathmandu om met Lise mooie bezienswaardigheden te bekijken, dus dan zal ik vast ook de mooie delen van Kathmandu gaan zien. Pokhara heeft een mooi groot meer, waar aan we al een aantal keer heerlijk op een soort loungestoel hebben ontbeten in de zon met 23 graden. Heerlijk! Net vakantie dit! Dat kan ik nog wel een tijdje volhouden.
Vrijdag, zaterdag en zondag hebben we Nepalese taallessen gehad. Erg leuk! Maar ook wel ontzettend moeilijk. Ik ken nu gelukkig al wel wat meer woordjes dan ‘Namasté’. Op die school hebben we ook de eerste Nepalese schoolkinderen ontmoet. Erg leuk! Dat ze veel houden van op de foto staan, hebben we wel gemerkt. Morgenochtend ga ik voor het eerst naar mijn gastgezin in Serachour in de bergen. Ik ben zo ontzettend benieuwd. Ik heb er veel zin in! Op dit moment ga ik nog even verder genieten van de Nepalese muziek die heel hard in de tuin van ons hotel te horen is.
Toen ik landde in Kathmandu was het al behoorlijk aan het schemeren. Toch viel het me op dat er enorm veel smog in de lucht zat. Het stonk er ook best wel. Niet hele erge stank, maar de lucht zit er gewoon vol met uitlaatgassen. De douane in Nepal op het vliegveld stelde totaal niks voor. De lopende band waar alle tassen overheen moesten piepten aan alle kanten, de bewakers zaten aan de kant op een stoel, maar ze deden verder niks. Er is een ‘tassencontrole’ als je het vliegveld af gaat. Klinkt allemaal heel goed en leuk, maar ik had mijn sticker al van de flightback afgescheurd en ik mocht toch gewoon doorlopen.
Vervolgens begon het avontuur. Je moet een enorm vertrouwen hebben in de taxichauffeurs, als je in een taxi stapt. Anders ga je een hele zware rit krijgen. Ik had (helaas) geen keus, maar ik heb de rit overleefd! De auto’s (en de wandelaars, fietsers, koeien, honden en de grote hoeveelheid scooters/motors) rijden aan de linkerkant van de weg. Er zijn geen regels en iedereen haalt elkaar in, ook als het niet kan (volgens mijn inzichten dan). De auto’s rijden erg hard en rijden door totdat er op het laatste moment een van de twee auto’s toch besluit te remmen om een ongeluk te voorkomen. Ze zijn ook constant aan het toeteren. Dat is een gewoonte in Nepal. Toch gaat het (bijna) altijd goed. Zolang die Nepalezen maar niet in Nederland gaan rijden!
Ik was de laatste van onze hele gezellige groep die aankwam bij het hotel. We zijn met 15 man. Ze hebben allemaal heel lief op mij gewacht en toen zijn we lekker met z’n alle gaan uiteten. Een man van het hotel met maar één arm heeft mijn enorm zware backpack naar de 4e verdieping van het hotel getild. Zelf mocht ik het natuurlijk weer niet doen.
De volgende dag begon de tweede busrit, waarbij je je hart moest vasthouden. Deze rit naar Pokhara duurde maar liefst 6 uur plus drie pauzes onderweg. Mijn hart had ik dus vaak genoeg fijn kunnen knijpen! Het was een hele mooie rit waarbij je een goed beeld kreeg van het land. Erg arm, heel veel kleuren in de klederdracht van de mensen, hele hoge bergen. Ja, bergen! Die ‘heuvels’ in Nederland kunnen wij nog niet eens heuvels noemen, als je het met Nepal vergelijkt. Nadat we met wat obstakels Kathmandu uitgereden waren, reden we over bergweggetjes langs afgronden. Ik heb ‘maar’ één vrachtwagen tegen de bergwand stil zien staan. (Zie foto facebook).
In Pokhara was het gelukkig veel schoner en rustiger. Ik kan me nu al bijna niet meer voorstellen hoe vies het dan in Kathmandu was. Maar ik ga over een paar weken weer naar Kathmandu om met Lise mooie bezienswaardigheden te bekijken, dus dan zal ik vast ook de mooie delen van Kathmandu gaan zien. Pokhara heeft een mooi groot meer, waar aan we al een aantal keer heerlijk op een soort loungestoel hebben ontbeten in de zon met 23 graden. Heerlijk! Net vakantie dit! Dat kan ik nog wel een tijdje volhouden.
Vrijdag, zaterdag en zondag hebben we Nepalese taallessen gehad. Erg leuk! Maar ook wel ontzettend moeilijk. Ik ken nu gelukkig al wel wat meer woordjes dan ‘Namasté’. Op die school hebben we ook de eerste Nepalese schoolkinderen ontmoet. Erg leuk! Dat ze veel houden van op de foto staan, hebben we wel gemerkt. Morgenochtend ga ik voor het eerst naar mijn gastgezin in Serachour in de bergen. Ik ben zo ontzettend benieuwd. Ik heb er veel zin in! Op dit moment ga ik nog even verder genieten van de Nepalese muziek die heel hard in de tuin van ons hotel te horen is.
-
05 Februari 2017 - 14:39
Marcel Kamps:
Heel erg herkenbaar.
Ik ben lang geleden daar ook geweest en het is echt een andere arme, maar wel heel mooie wereld.
Er is een groot verschil tussen welvaart (hebben) en welzijn (geluk met wat je hebt). Dat zul je daar wel merken. Mount Everest al gezien als het erg helder is?
Gr. Marcel -
06 Februari 2017 - 15:02
Ineke & Ben:
Hoi Vera. Ook wij zijn begonnen met het volgen van jouw blog. Hebben al eerder geprobeerd te reageren maar dat lukte toen niet. Hopelijk gaat het nu goed. Je eerste ervaringen heb je al binnen en daar zal het niet blijven. Het ga je goed en zien uit naar jouw volgende blog.
Groet, Ineke & Ben
Ps. Het is wel stil in de straat -
06 Februari 2017 - 23:45
Rob Artz:
Hoi Vera,
Geweldig om je blog te lezen. Heel veel succes met het opdoen van heel veel nieuwe ervaringen! Je verhalen roepen ook bij mij veel herinneringen op. Zou zo graag het Nepal van nu willen zien. Dus alle info is welkom :-)
Geniet ervan!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
